“قدرت ذات آدم را تغییر نمی‌دهد، ذات آدم را آشکار می‌کند.”

این جمله تعجب‌برانگیز را در سایت متمم خوانده بودم، نام گوینده‌اش یادم نیست اما مدتهاست در ذهنم مانده.

فکر می‌کردم قدرت، ذات بد درون همۀ آدمها را آشکار خواهد کرد، اما فهمیده‌ام این همیشه مصداق ندارد. حالا فکرمی‌کنم این جمله می‌تواند مفهوم مثبت هم داشته باشد؛ قدرت و مقام ترسهای آدم را، ضعفهایش، توانمندیهایش را آشکار می‌کند، آن کسی را که تا به حال نبوده و تجربه نکرده، تجربه می‌کند.

قدرت می‌تواند آدم را به آدم بهتری تبدیل کند، می‌تواند به ما یاد دهد که این اختیارات موقتی است و روزی دیگر دستش در دست دیگری است و ما خاطره‌ای از او داریم.

او خودمان را به خودمان، واکنشهایمان را در برابر اتفاقات و دیگران نشان می‌دهد. می‌توانیم در خودمان بمانیم، می‌توانیم با وجود قدرت و موقعیت عالی‌ای که داریم، در ضعفها و ترسهایمان بمانیم یا آنکه آگاه باشیم و بخواهیم یک قدرت ِ متفاوت را در ما بیدار کند، قدرتی که حتی با پس دادن این اختیارات، درون ما خواهد ماند و ما را توسعه خواهد داد.