پستی را در اینستاگرام و یا در وبلاگ منتشر می‌کنیم، به دیگری برای انجام کاری کمک می‌کنیم، مسائل شغلی خود را حل می‌کنیم و به خاطر این کارها از طرف دیگران لایک می‌گیریم و تشویق می‌شویم. ما بذری کاشتیم؛ محتوایی تولید کردیم، خدمت و راه حلی ارائه دادیم و مدتی بعد محصول و تشویق و دلگرمی برداشت کردیم.
اما زل زدن صِرف به این زمینی که بذری در آن کاشته بودیم و محصولش را هم برداشت کردیم، کاری احمقانه است؛ انتظار ِ دوباره محصول دادن بدون اینکه بار دیگر بذری کاشته باشیم.
آن زمین حالا تهی است، پیامها، لایکها، حسهای خوب را درو کردیم اما ما ساده‌لوحانه بدون اینکه بذر دیگری بکاریم به این زمین خالی خیره شده‌ایم و چون محصول و تشویق بیشتری دریافت نمی‌کنیم، نا امید و دلسرد می‌شویم.
بذر دیگری باید بکاریم، محتوای دیگری باید تولید کنیم، خدمت و راه حل دیگری باید ارائه دهیم تا انتظار ما از برداشت محصول عقلانی باشد.
👌👌👌