در نهایت وقتی در خلوت خود، به دشواری ِ ادامه دادن و در مسیر ماندنی که خود انتخاب کرده‌ایم فکر می‌کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که هیچ اجبار بیرونی در کار نیست و می‌توانیم آن کار را انجام بدهیم یا انجام ندهیم و همین تصمیم‌گیری اضطراب ما را بیشتر خواهد کرد، همین آزادی بین رها کردن و ادامه دادن می‌تواند باعث سخت گذشتن بر ما شود.
خودمان باید خود را به جلو ببریم و این همان کار ِ دشوار است! و جمله تسلی‌بخش محمدعلی کلی؛ «من از هر دقیقۀ تمرین متنفر بودم ولی به خودم گفتم تسلیم نشو، الان رنج بکش و بقیۀ عمرت را مثل یک قهرمان زندگی کن.»
شاید بعضی از ما در این مسیری که خود انتخاب کرده‌ایم، باید این نفرت و رنج را بپذیریم و قبول کنیم این کار دشوار انتخاب‌شده را به جلو ببریم.
ثبت ديدگاه