کلمات

پیش‌نوشت: این روزها نمی‌دانم چه بنویسم، از امیدهای کوچک، از چیزهایی که ما را سر پا نگه می‌دارد و امیدمان را حفظ می‌کند و باعث می‌شود ادامه دهیم.

بعضی از مطالب سایت محمدرضا شعبانعلی را می‌خواندم و اهمیت بسیار او به کلمه، تاریخچه آن، مفهوم و انتخاب کلمات. احساس می‌کنم کلماتی که می‌دانم محدودند و نسبت به معنا و مفهوم آنها بی‌توجه بوده‌ام. یک جور احساس نادانی، نفهمیدن، استفاده سطحی از کلمات. و این دلیل بازدارنده‌ای شد برای نوشتنم، که فکر می‌کردم نوشتن، کلماتم، کتابهایی که خوانده‌ام، سطحی‌اند و کلماتم عریانی نادانی‌ام را نشان داده‌اند. اما فکر می‌کنم اگر نمی‌نوشتم و نمی‌خواندم، نمی‌دانستم نمی‌دانم و این قدمی به جلو برداشتن است.